مهار میلگرد : ضوابط گفته شده در این مقاله برای تمامی میلگرد هایی که به طور عمده تحت اثر بار های استاتیک قرار دارند و یا سازه های با شکل پذیری که تحت اثر بار های جانبی زلزه قرار می گیرند صادق است .
۱- در تمامی قطعات بتن آرمه نیروهای کششی یا فشاری موجود در میلگرد ها در هر مقطع باید به وسیله مهار میلگرد ها در دو سمت ان مقطع به بتن منتقل گردد .
مهار میلگرد ها در بتن به یکی از سه طریق الف تا پ این بند با ترکیبی ار ان ها امکان پذیر است :
۲- برای مهار میلگرد های کششی به وسیله قلاب ، انتهای میلگرد ها خم شده و به صورت قلاب در اورده می شود .
برای انتقال نیروی AbFy از میلگرد به بتن ایجاد قلاب به تنهایی کافی نیست و باید علاوه بر ان طول اضافی مستقیم میلگرد از انتهای ازاد میلگرد تا شروع قلاب در بتن وجود داشته باشد .
حداقل این طول اضافی به علاوه شعاع قلاب انتهایی ان به علاوه قطر میلگرد ، که برای انتقال نیروی AbFy لازم است ، طول گیرایی میلگرد قلاب دار نامیده می شوند .
طول گیرایی یک میلگرد قلاب دار در کشش ، Idh ، باید حداقل برابر مقدار رابطه زیر در نظر گرفته شود .
مقدار Idh در هیچ حالت نباید کمتر از ۸ دی بی و یا ۱۵۰ میلیمتر اختیار گردد .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید . ادامه مطلب ...
وصله کردن میلگرد : حتی الامکان باید میلگرد های مصرفی به صورت یکپارچه باشند .
به علت محدودیت طول میلگرد های موجود در بازار و هم چنین به خاطر جلوگیری از دور ریز ان ها اغلب مجبور به استفاده از وصله میلگرد می شویم .
تعداد اتصالات میلگرد ها باید به حداقل ممکن کاهش یابد .
در صورتی که وجود اتصال اجتناب نا پذیر باشد ، این اتصالات باید در مقاطعی قرار داده شوند که تنش وارده بر عضو یا قطعه بتنی حداکثر نباشد و از تمرکز تمامی وصله ها در یک مقطع نیز خودداری شود .
روش های متداول برای وصله کردن میلگرد ها عبارتست از :
طول وصله برای آرماتور صاف ، دو برابر طول وصله مشابه در آرماتور های آجدار می باشد.
طول و محل وصله ها در ایین نامه های مربوطه ذکر می شود .
به طور کلی رعایت نکات زیر برای محل وصله آرماتور ضروری است :
وصله کردن میلگرد های تحتانی قطعات خمشی در وسط دهانه یا نزدیک به ان و یا میلگرد های بالایی قطعه خمشی روی تکیه گاه یا نزدیک ان ، مجاز نیست .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید . ادامه مطلب ...