محدودیت های آرماتور های پیچشی:
محدود کردن مقاومت مشخصه آرماتور های پیچشی به کمتر از ۴۰۰ مگا پاسکال باعث کنترل و محدودیت عرض ترک های قطری می گردد .
خاموت های بسته و دورپیچ های پیچشی باید تا فاصله d از دور ترین تار فشاری در مقطع ادامه یافته و آرماتور های پیچشی مهار گردند .
مهار شدن مناسب خاموت های بسته باید از طریق قلاب های انتهایی قابل قبول تامین گردد .
باید تمام میلگرد های پیچشی ( فولاد های طولی به علاوه خاموت های بسته و یا دورپیچ ها ) حداقل در طولی برابر با بزرگترین بعد عضو از نقطه ای که دیگر نیاز به مقاومت پیشچی نیست ادامه یافته و مهار آن ها مطابق ضوابط فصل هجدهم صورت گیرد .
در صورتی که پیشچ حداکثر در انتهای یک عضو اتفاق بیفتد ، ضروری است آرماتور های طولی دارای مهار انتهایی مناسب پس از انتهای عضو پیچشی باشند .
بدین منظور می توان از قلاب های انتهایی و یا اضافه کردن میلگرد های u شکل ، که دارای وصله های پوششی با آرماتور های طولی پیچشی هستند ، استفاده نمود .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .
در موارد گسیختگی پیشچی ، بتن پوشش گوشه های تیر متلاشی شده و در صورتی که خاموت بسته در گوشه دارای قلاب ۹۰ درجه باشد ، بدلیل نبودن پوشش کافی ، قلاب عمل نمی نماید و گسیختگی در خاموت ایجاد می گردد .
به همین دلیل ضروری است که خاموت های بسته در گوشه با قلاب های ۱۳۵ درجه مهار شوند .
سطح مقطع آرماتور برشی Av نباید کمتر از (۰٫۰۰۲bwS) اختیار شود . فاصله این آرماتور ها نیز نباید از مقادیر ( d/3) و ۳۰۰ میلیمتر تجاوز کند .
سطح مقطع آرماتور برشی Avh نباید کمتر از ( ۰٫۰۰۱۵ bwSh ) اختیار شود .
فاصله میلگرد های این آرماتور ها نیز نباید از مقادیر ( d/5) و ۳۰۰ میلی متر تجاوز کند .